នាំគ្នាឈានទៅមុខឲ្យដល់គោលដៅ

“នាំគ្នាឈានទៅមុខម្តងមួយថ្នាក់ៗនាំគ្នាឈានទៅឲ្យដល់គោលដៅ”

ជឿខ្ញុំណា៎!…គ្មានអ្វីក្នុងលោកនេះដែលសម្រេចបានដោយមិនចាប់ផ្តើមពីការធ្វើម្តងបន្តិចៗឬផ្តើម

ធ្វើម្តងមួយមុខៗនោះទេ។ សាកប្រៀបធៀបមើលបើយើងរាប់ឲ្យដល់មួយរយយើងត្រូវចាប់ផ្តើម

រាប់ពីទីមួយគឺពីមួយទៅជាពីរបីបួន…រហូតដល់មួយរយ។

សេចក្តីសម្រចក៏ដូចគ្នាដែរសុភាសិត

ចិនពោលថា”សេចក្តីសម្រេចត្រូវចាប់ផ្តើមពីជំហានដំបូងត្រូវសន្សឹមៗធ្វើសន្សឹមៗសន្សំចាប់ផ្តើម

ពីម្តងមួយជំហានៗចុងក្រោយវានឹងបានជោគជ័យឯងគ្រាន់តែវាយូរឬឆាប់តែប៉ុណ្ណោះ”។

ពេលយើងឈានកន្លងភ្នំទៅម្ខាងទៀតយើងមិនអាចឈានកន្លងភ្នំតែម្តងបានដោយការឈាន

ត្រឹមតែមួយជំហាននោះទេព្រោះយើងមិនមែនជាយក្សឯណាយើងជាមនុស្ស! ឬបើមិនដូច្នោះ

យើងក៏មិនអាចបង្រួមភ្នំឲ្យតូចចុះយើងមិនអាចសេកអ្វីៗបានតាមចិត្តដើម្បីឈានកន្លងដោយ

ការឈានជើងត្រឹមតែមួយជំហានបានទេព្រោះយើងមិនមែនជាមនុស្សវិសេសយើងជាមនុស្ស

ធម្មតា។ផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវឈានកន្លងដុំថ្មដុំដីដុំក្រួសម្តងមួយដុំៗកាលណាយើងឈានកន្លង

ម្តងមួយដុំៗរហូតដល់អស់ហើយនោះមានន័ថាយើងបានឈានកន្លងភ្នំដែលខ្ពស់លលៃបាន

ហើយដែរ។

សេចក្តីសម្រេចទើបជាការសន្សំម្តងបន្តិចៗសន្សឹមៗមិនបំបោលសន្សំៗរហូតដល់ធំមហិមា។

ឧបស័គ្គដែលកើតឡើងតាមផ្លូវប្រៀបដូចដុំថ្មហើយវាគ្រាន់តែជាការជំពប់ដុំតូចៗតាមផ្លូវតែ

ប៉ុណ្ណោះបើនាំវាទៅប្រៀបធៀបជាមួយគោលដៅដែលជាភ្នំឧបស័គ្គនោះក៏ហាក់ដូចជាតូចល្អិត

ភ្លាមតែម្តងវាម្នាក់មួយខ្នាតម្នាក់មួយជើងមេឃតែម្តងតើមែនទេ!។ហើយចូរចាំទុកថាដុំថ្មតាមផ្លូវ

មានឲ្យយើងកន្លងមិនមែនមានឲ្យយើងជំពប់នោះទេតែបើបានជាជំពប់”ដួល”ក៏”ក្រោក”ឡើង

មកហើយឈានកន្លងទៅ….វាក៏ប៉ុណ្ណឹងឯង។

បើចង់ដឹងថាដួងតារាដែលដេរដាសពាសពេញលើនភាល័យមានច្រើនប៉ុណ្ណានោះក៏ត្រូវសន្សឹម

រាប់ម្តងមួយដួងៗ។បើចង់ប្រសព្វសេចក្តីសម្រេចក្នុងជីវិតក៏ត្រូវឈានកន្លងឧបស័គ្គឲ្យទាល់តែ

បានប្រៀបដូចការឈានកន្លងដុំថ្មទៅម្តងមួយដុំៗឈានទៅមុខម្តងមួយថា្នក់នាំគ្នាឈានទៅឲ្យ

ដល់គោលដៅ។