មើលឲ្យឆ្ងាយ មើលឲ្យទូលាយ

“មិនឈ្លក់វង្វេងនឹងវត្ថុបំភាន់ភ្នែកមើលឲ្យទូលាយដើម្បីអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង” “រឿងរ៉ាវមានហេតុផល  មានកន្លែងទៅមកមើលឲ្យទូលាយមិនមើលរំលងការពិត”។

យើងច្រើនធ្លាក់ជាទាសករនៃស្ថានការណ៍ក្រោមភាវៈកៀបសង្កត់ កម្រនឹងមាននរណាមិនលង់  ឈ្លក់ក្នុងអន្លង់គឺអារម្មណ៍នៃសេចក្តីលោភ ក្រោធ វង្វេង ហើយបិទបាំងខ្លួនពីសភាពពិតជានិច្ច  កាល រឹតប្រឹងរើបម្រាស់ដើម្បីខ្លួនឯងច្រើនប៉ុណ្ណា រឹតមានឳកាសខុសឆ្គងច្រើនប៉ុណ្ណោះ។

មនុស្សយើងច្រើនតែប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងផលប្រយោជន៍ចំពោះមុខ រហូតមើលមិនឃើញភ័យ  អន្តរាយដែលតាមមកបើមិនប្រើសតិបញ្ញាក្នុងការធ្វើការងារហើយនឹងការដំណើរជីវិត ការខុស  ឆ្គងដួលរលំអាចកើតឡើងបានជានិច្ច។

សេចក្តីឆ្លៀវឆ្លាតបំផុតនោះគឺការចេះ “រំងាប់ចិត្ត” ពីការប្រកាន់ខ្ជាប់តែពីខ្លួនឯង អាចគ្រប់គ្រង  អារម្មណ៍ក្នុងការប្រើគំនិតយ៉ាងឥស្សរៈ។ បាញ់ក្រសែភ្នែកឲ្យឆ្ងាយដើម្បីអភិវ័ឌ្ឍខ្លួនឯង ហើយ  នឹងដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗ។

បុគ្គលដែលពោរពេញដោយបញ្ញាសមត្ថភាពពិតប្រាកដ អាចមើលឃើញឫសគល់នៃរឿងរ៉ាវ  ទាំងឡាយទាំងពួង។អ្នកដែលមានចិត្តឥស្សរៈបើកទូលាយ មិនជាប់ជំពាក់នៅក្នុងក្របកំណត់  របស់ខ្លួនឯងនិងកាលវេលា រមែងអាចកាត់ស្មានស្ថានការណ៍ ហើយនឹងអាចបូកសរុបលទ្ធផល  ក្នុងអានាគតបានយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជាងអ្នកឯទៀត។

ការមើលស្ថានការណ៍ឆ្ងាយ ធ្វើឲ្យយើងអាចឃើញចង្វាក់ឳកាស ដឹងដល់ហេតុអាក្រក់អន្តរាយ។  តែបើដឹងដូច្នេះហើយ នៅតែមិនព្រមត្រៀមខ្លួនដើម្បីប្រឈមមុខ ឬកំចាត់ចោលនៅដើមហេតុ  នៃបញ្ហាទេនោះ ការមើលឃើញឆ្ងាយនឹងមានគុណតម្លៃអ្វីទៅ?