លោកទាំងមូលនិងក្លាយជារបស់យើង

“លោកទាំងមូលនឹងគេចផ្លូវអោយនរណាក៏បាន ដែលដឹងទិសដៅថានឹងទៅខាងណាពិត

ប្រាកដ” ។តើអ្នកធ្លាប់មានខ្លះទេ ដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតខ្វះរសជាតិ គ្មានជីវិតជីវ៉ា

ងប់ងល់តប់ប្រមល់នៅតែជាមួយនឹងភាពគួរអោយ ធុញទ្រាន់ ដោយសាតែខ្លួនឯងមិនដឹងថា

នឹងធ្វើអ្វីក្នុងមួយថ្ងៃៗ។

កាលបើមិនដឹងថានឹងធ្វើអ្វី មិនដឹងថាមានគោលដៅដូចម្តេចខ្លះ ទើប

ធ្វើអោយគ្មានអារម្មណ៍សប្បាយ។ពេលវេលាក្នុងមួយថ្ងៃៗទៀតសោត ក៏ហាក់ដូចជាយូរអើយ

សែនយូរ។

តែបើយើងសាកល្បងបែរទៅពិចារណាមើល ក្នុងថ្ងៃដែលយើងមានគោលដៅច្បាស់លាស់

ដើម្បីនឹងធ្វើអ្វីម្យ៉ាងឲ្យសម្រេច ឬធ្វើអ្វីម្យ៉ាងដើម្បីលោកឪពុកអ្នកម្តាយ មិត្តស្រីមិត្តប្រុស

សូម្បីតែមិត្តស្និទ្ធស្នាលឬនរណាក៏ដោយចុះ ដូចជាចង់គូររូបស្អាតៗ ឲ្យ ធ្វើរបស់ដែលជា

អំណោយឬកាដូពិសេសឲ្យ ចង់អានសៀវភៅយ៉ាងហោចមួយក្បាលឲ្យចប់ជាដើមយើង

ក៏នឹងមានអារម្មណ៍ថាពេលវេលាហាក់ ដូចជាគួរឲ្យភ្លើតភ្លើនសប្បាយហើយវាកន្លងហួស

ទៅយ៉ាងសែនឆាប់រហ័ស!។

គោលដៅនៃការមានជីវិតរស់នៅក៏ដូចគ្នា បើកំណត់បានថាចង់ក្លាយជាអ្វីធ្វើរឿងអ្វីចង់ទទួល

ជោគជ័យក្នុងរឿងអ្វី ជីវិតទើបមានរសជាតិប្រសើរឡើង។ ព្រោះមនុស្សយើងបើមានតែក្តី

សុបិនមួយមុខប៉ុណ្ណឹងនៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ យើងត្រូវមានគោលដៅសម្រាប់ជីវិតទៀតផង

កាលបើមានគោលដៅជាខ្សែជ័យហើយក៏នឹងអាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងបានដូចចិត្តប្រាថ្នា ព្រោះថា

លោកទាំងមូលនឹងបើកផ្លូវឲ្យមនុស្សដែលដឹងថាខ្លួនឯងនឹងដើរទៅខាងណាប៉ុណ្ណោះ។

កាលបើដឹងថានឹងដើរទៅខាងផ្លូវណា រមែងដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វី ទៅខាងឆ្វេងឬខាងស្តាំ ឡើងភ្នំ

ឬចុះជ្រោះជ្រលងទើបជួយឲ្យដល់គោលដៅបានឆាប់រហ័សឡើង ប្រៀបដូចការធ្វើដំណើរ

ពីកន្លែងមួយទៅកាន់កន្លែងមួយទៀតជាការធ្វើដំណើរដោយមានផែនទីធ្វើឲ្យមិនដើរខុស

ផ្លូវឬវង្វេងផ្លូវ។

យើងនឹងខូចពេលវេលាជាច្រើនបើដើរតាមផ្លូវដែលខុសឬវង្វេងផ្លូវ វិលទៅវង់មកនៅនឹង

កន្លែងដដែលៗខូចពេលទទេៗ បានពីការដែលយើងដើរត្រង់ផ្លូវ។ មានពាក្យស្លោកបារាំង

មួយពោលថាៈ-“សេចកី្តព្យាយាមក្នុងការប្រវាប្រតោងដើម្បីឲ្យខ្លួនឯងបន្លុះដល់ក្តីសម្រេច

ដោយប្រាសចាកគោលដៅនោះផលដែលយើងទទួលបានគឺបាតដៃទទេ”។

ដូច្នេះកាលបើត្រូវការទទួលជោគជ័យក្នុងជីវិតអ្នកត្រូវកំណត់ទិសដៅខ្លួនឯងឲ្យច្បាស់លាស់

ថាខ្លួនឯងត្រូវការទៅខាងណា មានតម្រូវការអ្វីខ្លះ ត្រូវការច្រើនឬតិចប៉ុណ្ណា។                                             កុំភ្លេចថាៈ“កាលបើដឹងថានឹងឈានទៅខាងណាលោកទាំងមូលនឹងក្លាយទៅជារបស់អ្នក”។