ខ្លួនជារបស់ខ្លួនឯង

“ស្គាល់ពិភពលោកតែមិនស្គាល់ខ្លួនឯង មានច្រើនក៏មិនប្រាកដថាមានសេចក្តីសុខ ។មិនសូវ

ស្គាល់ពិភពលោក តែស្គាល់ខ្លួនឯងយ៉ាងពិតប្រាកដ ទោះបីមានតិចតួចតែចិត្តក៏ស្ងប់សុខបាន។     ”ការដែលយើងជាខ្លួនរបស់ខ្លួនឯង មិនមែនមានន័យថា ធ្វើអ្វីតាមតែចិត្តខ្លួនឯងនោះទេ។

ការតាមតែចិត្តខ្ឡួនឯងនោះ ចង្អុលឲ្យឃើញចិត្តគំនិតដែលទន់ខ្សោយ មិនអាចទប់ទល់កម្លាំងរបស់

កិលេសបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ ការជាខ្លួនរបស់ខ្លួនឯងត្រឡប់បង្ហាញឲ្យឃើញដល់ចិត្តគំនិតដែល

រឹងមាំ ដែលមានឫសគល់មកពីការស្គាល់ខ្លួនឯងយ៉ាងច្បាស់លាស់ពិតប្រាកដ។ មនុស្សយើង

កាលបើស្គាល់ខ្លួនឯង ព្រមទទួលខ្លួនឯងបាន ទើបនាំឲ្យកើតការគោរពរាប់អានខ្លួនឯង។

កាលបើអាចគោរពខ្លួនឯងបាន រមែងបង្កើតភាពជាខ្លួនរបស់ខ្លួនឯង ព្រមជាមួយការយល់

ដល់ភាពជាខ្លួនរបស់អ្នកដទៃផងដែរ ព្រមទទួលស្គាល់ភាពផ្សេងគ្នា និងយល់ដល់ភាពស្មើ

ភាគគ្នា។

តាមពិតទៅ ពិភពលោកយើងនេះគ្មានរណាខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនរណានោះទេ គ្រប់គ្នាគ្រាន់តែ

ជ្រើសរើសដើរក្នុងផ្លូវដែលខ្លួនឯងគិតថាសមគួរសម្រាប់ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។ ការជាខ្លួនរបស់

ខ្លួនឯង ប្រៀបប្រដូចការដើរផ្លូវកណ្តាល មិនទន់ទោរតាមអ្នកដទៃ តែចេះជ្រើសរើសយកតែ

របស់ដែលល្អ។ មិនបង្គាប់បញ្ជាឫនៅពីក្រោយខ្នងនរណា តែឲ្យភាពគោរពរាប់អានស្មើនឹង

ខ្លួន។ ចេះដុះខាត់ហាត់ពត់លត់ដំខ្លួនឯង ចេះគ្រប់គ្រងទប់ស្កាត់ថ្លឹងថ្លែងចិត្ត មិនបណ្តែត

បណ្តោយខ្លួនតាមកិលេស។ មនុស្សដែលជាខ្លួនរបស់ខ្លួនឯង មិនមែនមនុស្សដែលប្រកាន់

ខ្ជាប់ខ្លួនអញរបស់អញ ព្រោះមនុស្សដែលមានអត្តាខ្ពស់ពេករមែងមិនព្រមទទួលស្តាប់គំនិត

យល់ឃើញរបស់អ្នកដទៃទេ។

មនុស្សយើងរមែងមានចិត្តគំនិតផ្សេងៗគ្នា ខ្លួនរបស់យើងអាចមិនជាទីពេញចិត្តរបស់អ្នកដទៃ

ជួនកាលភាពផ្សេងគ្នាអាចហួសកម្រឹតដែលគេអាចទទួលយកបាន តែនេះមិនមែនចំនុចដែល

ធ្វើឲ្យយើងត្រូវផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯងនោះទេ។ ពិភពលោកនេះគ្មានទេមនុស្សដែលសម្បូរបែបល្អ

គ្រប់យ៉ាង នឹងរកមនុស្សដែលជាទីស្រឡាញ់ ជាទីនិយមពេញចិត្តរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នាបាន

ពីណា? រឿងដែលគួរឲ្យភាពសំខាន់ គឺទង្វើ និង ការប្រកាន់ខ្ជាប់ជំហខ្លួនរបស់យើងទៅវិញទេ។