មនុស្សគ្រប់រូបអាចរៀនពីកំហុសដែលពួកគេបានបង្កឡើង ក្រោយពេលដែលគេបាន
ទទួលស្គាល់វា។កាលណាអ្នកកាន់តែបន្ទោសអ្នកដទៃពីអ្វីដែលបានកើតមានចំពោះខ្លួន អ្នកដោយសារតែអំពើរខុសឆ្គងរបស់គេមកលើអ្នកឬ ជាកំហុសដែលអ្នកបង្កើតវាឡើង
ដោយខ្លួនឯង អ្នកកាន់តែធ្វើឲ្យ
ខ្លួនឯងឃ្លាតឆ្ងាយពីភាពត្រឹមត្រូវ
និងស្គាល់អី្វទៅដែលជា
មេរៀននិង
បទពិសោធន៍នៃជីវិតកាន់តែជ្រួសជ្រៅ។ ប៉ុន្តែប្រសិនជាអ្នកក្លាហានក្រោក
ឈរឡើង ហើយនិយាយដោយស្មោះត្រង់ថា
“ នេះជាកំហុសរបស់ខ្ញុំ
ហើយខ្ញុំនឹងទទួលខុសត្រូវលើបញ្ហានេះ” នោះអ្នកនឹងចាប់ផ្តើមរៀនពីកំហុសអ្នក។ ចូរទទួលស្គាល់កំហុស
ទោះបីជាមានតែខ្លួនអ្នក
ដែលដឹងពីភាពខុសឆ្គងនេះក៏ដោយក្តី ចូរចាប់ផ្តើមកែប្រែខ្លួនអ្នក ដោយមិនត្រូវត្អូញត្អែរចំពោះកិច្ចការអី្វទាំងអស់ ប៉ុន្តែត្រូវព្យាយាមសិក្សាស្វែងយល់ពីកិច្ចការទាំងនោះ។ មនុស្សដែលឆ្លាតគឺទទួលស្គាល់កំហុសរបស់គេដោយងាយស្រួល បំផុតហើយគេតែងតែបន្តដំណើរទៅមុខជានិច្ចដោយមិនចុះ ចាញ់។
ដោយឡែកទ្រឹស្តីនេះហាក់មានលក្ខណៈប្រឆាំងទៅនឹងវប្បធម៌ដែលយើងផ្តល់និយមន័យ
ឲ្យ កំហុសនិងភាពបរាជ័យ
គឺជារឿងមួយដែលអាម៉ាសបំផុត។ មិនថានៅឯសាលារៀន ក្នុងគ្រួសារ
ឬកន្លែងធ្វើការទេយើងត្រូវបាន
បណ្តុះនូវអារម្មណ៍ថាខុសឆ្គងនៅពេលដែល
យើងធ្វើអ្វីមួយបរាជ័យ
ហើយយើងតែងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីជៀសពីកំហុស។ អារម្មណ៍ ខ្មាសអៀនបែបនេះ ពិតជាពិបាកពន្យល់និងរៀបរាប់ណាស់ហើយដែលជាហេតុបង្កឲ្យ ពួកគេមិនអាចប្រឈមមុខទៅនឹងបញ្ហាដែលនឹងអាចកើតមានបានឡើយ ដូច្នេះហើយ បានជាគេសង្កេតឃើញមានជនជាច្រើនដែលបានបោះបង់ចោលនូវគោលដៅរបស់គេ
គឺដោយសារតែ ពួកគេមិនបាន
ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ជាមួយនឹងកំហុសនិងភាពបរាជ័យដែលគេនឹងជួបប្រទះនៅលើផ្លូវដែលពួកគេត្រូវដើរដើម្បីឈោងចាប់នូវអ្វីដែលគេប្រាថ្នាចង់
បាន។ ហើយអ្វីដែលជាភាពខ្វះចន្លោះនៅក្នុងការជឿជាក់អំពីភាពជោគជ័យគឺជាការខ្វះនូវភាពតស៊ូរ
ប្រយុទ្ធប្រឹងប្រែងចំពោះគោលបំណង នៅពេលបញ្ហាកាន់តែច្រើនពួកគេកាន់តែរាថយ។ ដូចនេះ
កាលណាអ្នកមានមហិច្ឆិតាកាន់តែធំ អ្នកកាន់តែត្រូវពឹងផ្អែកទៅ លើសមត្ថភាពរបស់អ្នកកាន់តែខ្លាំងដើម្បីឈ្នះនិងរៀនពីកំហុសរបស់អ្នក។ ចូរកុំថយក្រោយឲ្យសោះ
កុំចុះចាញ់ឲ្យសោះ!!!
No comments:
Post a Comment